Moglo bi se reći da četvorodimenziona sfera predstavlja najpribližniji model ravni u hiperprostoru. To je, ujedno, i jedinični element u prostoru sa mnogo dimenzija.

Jezgro sfere odslikava suštinu konkretne Ravni, a njenu "periferiju" grade nefizički slojevi koji odgovaraju ostalim različitim Ravnima.

U Ravni duhovnog svetla, suštinu jezgra čini duhovno svetlo koje se kao osnovni kvalitet prostire u svim pravcima. Negde na njenoj periferiji se pojavljuju ostali nivoi koji sadrže sliku refleksije drugih ravni, pa i sliku fizičkog sveta.

Materija u svim svojim pojavnim oblicima čini jezgro Fizičke ravni, dok na periferiji ove ravni kao izmaglica trepere i drugi nivoi koji se ne mogu lako naslutiti, doživeti, niti objasniti.

Osnovni kvalitet neke Ravni se proteže i na ostale njene nivoe. Tako, nivo materije u Ravni duhovnog svetla ima svetlosni kvalitet... u Ravni nadomak fizičke - eterični kvalitet, dok sasvim materijalan kvalitet postoji tek u jezgru Fizičke ravni.

Slično tome, u Fizičkoj ravni je osnovni kvalitet materijalne prirode, pa tako ovaj kvalitet odgovara i ostalim, višim i "udaljenijim" nivoima. Sjaj duhovnog svetla se u ovoj ravni odslikava kao zvezdani sjaj dalekih galaksija.

Putovanje kroz različite Ravni se svodi na uzastopno projektovanje jednog kvaliteta na Ravni drugih karakteristika, čime se dobija nov kvalitet sa mešanim karakteristikama pošiljaoca i primaoca. Ono što je u jednoj Ravni osnovni kvalitet, projekcijom na drugu Ravan postaje deo odgovarajućeg nivoa sa izmenjenim osnovnim kvalitetom. U procese projekcije stupaju subjekti iz centra jednog kvaliteta, a u Ravnima na koje je projekcija usmerena se pojavljaju na nekom od nivoa koji odgovara početnom kvalitetu.